Snöggir og öruggir

Ég má til með að hrósa viðbragðsflýti lögreglu, reykkafara, slökkviliðs og sjúkrabíla. Ég bý þarna rétt hjá og fylgdist með hversu frábærlega fljótir og öruggir allir voru í að ganga í málið og klára það. Ég held það hafi varla tekið nema 15 mínútur frá því var hringt í 112 (konan sem hringdi sagði að löggan hefði verið mætt innan við mínútu seinna!) og þar til búið var að ganga úr skugga um að enginn var inni og búið að slökkva eldinn. Fumlaust og öruggt.  

Frábært hjá ykkur!!

Eldur í húsi í Skúlaskeiði

Vorið er komið...

 Ég sá það í gær og ég sé það í dag. Það breytir engu þó að kólni eða blási, það er samt komið vor.

 

Í vorinu er gott að setjast niður, láta nýja ferska vinda blása um hugann. Hreinsa út vetrardrungann og hleypa inn nýjum straumum. Teygja sig til himins og breiða út faðminn á móti sólinni, hlýju og nýrri byrjun. Hrista vængina, teygja þá og stilla fyrir hið andlega flug vorsins. Það eru tímamót, vorið er nýtt upphaf.

Skaparinn er af miklum krafti að vekja Móður jörð til lífsins eftir svefn og hvíld vetrarins, hér á norðurhveli. Á hverjum degi má sjá ummerki sköpunar, hinnar stöðugu sköpunar lífsins. Blómálfar, trjáverur, englar og aðrir vættir á fleygiferð, syngjandi vorsöngva í kór með hinum nýkomnu fuglum norræna sumarsins. Þessir yndislegu fuglar sem leggja á sig langa ferð til að vera með okkur á hinum löngu björtu sumardögum.

Vor..... vor er svo magnað orð. Það felur í sér svo margt, þetta litla orð. Ný byrjun, von, loforð um bjartari tíma, söng, liti, hlýju, fjölbreytileika, fegurð og Líf.

Já það er komið vor. Vor í Náttúrunni, vor í hjarta og huga, vor í sálinni, já, það er komið vor. 

Myndlist, lóa og montin amma

Aldeilis frábær helgi að líða. Við fórum á sýningu 50 Hafnfirskra listamanna í Hafnarborg. Virkilega skemmtilegt (og svo þekkir maður helming þeirra ) Eftir það fórum við að skoða frábæra sýningu hjá Guðný Svövu bloggvinkonu minni. Sýningin er í Geysishúsinu við Aðalstræti Rvík. Það er svo skemmtilegt að sjá myndirnar "í real life" eftir að hafa séð sumar þeirra á bloggi listakonunnar. Og svo hitti ég Guðný Svövu sjálfa og Katrínu Snæhólm sem líka er bloggvinkona, í fyrsta skipti. Þetta bloggsamfélag er svo magnað og að hitta svo fólkið augliti til auglitis er BARA skemmtilegt Takk stelpur, sjáumst vonandi aftur. Guðný Svava, til hamingju með sýninguna þína, hún er æði!

Þessi helgi hefur verið alveg meiriháttar yndisleg. Við gömlu vorum að passa yndislegasta barnabarn ever, á meðan foreldrarnir voru að læra fyrir próf og klára verkefni. Það fylgir víst vorinu líka, þessi próf. Við Lalli afi fórum á Víðistaðatúnið með Embluna og hundana að leyfa þeim öllum að hlaupa. Þar hittum við Lóuna sem var komin, alein á túnið. Hún beið og leyfði okkur að koma ansi nálægt sér áður en hún flaug upp. Það er eitthvað sem gerist innra með manni á vorin á sjá fyrstu lóuna.

Það var þvílíkt gaman að hlaupa og dansa um á þessu stóra túni.

Lalli afi að laga ermina. Víðistaðakirkja í baksýn, þar vorum við fyrstu brúðhjónin sem voru gefin saman í kirkjunni. Allt hálfklárað innandyra nema stóra freskan ..og við

Hundarnir voru náttúrulega snillingar að gera fuglafit úr böndunum sínum

Í gær keyptum við handa prinsessunni tjald. Afi og Embla hjálpuðust að að tjalda því í stofunni á meðan amman var að dútla í garðinum, tala við rósirnar og telja þær á að kíkja út. Það sem hún fær út úr þessu tjaldi, það er alveg magnað.

Hún sat þarna inni og las fyrir bangsa og dúkkuna. 

Svo þurfti hún náttúrulega að hekla eins og amma. Þegar ég spurði hvað hún væri að gera, kom löng ræða á engla-ísku sem endaði á "amma". Sjáiði einbeitinguna?!

Hún er þreytt og ánægð eftir góða helgi þessi litla stúlka. Og ekki eru afi og amma síður ánægð. Hér er litla prinsessan í nýju fötunum sem amman var að klára (ok, smá mont, I know) En hún er auðvitað aðalkrúttið alveg sama í hverju hún er, þessi litla krúttuprinsessa (sagði montna amman...)

 

Myrkrið og Ljósið

Vindurinn gnauðar, liðirnir æpa og vöðvarnir stífna og linast í máttleysi til skiptis. Vorið sem var, er farið, hvenær kemur það aftur, kemur það ekki örugglega aftur? Það varð allt svo dimmt og kalt og þreytt, allt í einu.

                                                        

Í myrkrinu tók ég eftir hulunni sem aðskilur myrkur og ljós. Það lýsti dauflega í gegn, eins og örlítil von. Ég teygði mig fram og dró huluna frá og þar fyrir utan .... er Ljós.  

 

 

Augu hjartans sjá í Ljósinu fagran dans trjánna hinum megin götunnar. Hinir nýkomnu mávar láta sig svífa á uppstreymi, fljóta áfram eins lauf á ánni.  Þeir brosa og teygja úr vængjunum, fljúga aftur kringum háu grenitrén.

Ætli þeir séu að segja fréttir frá suðurlöndum? Kannski finnst trjánum sem eru hér föst og staðbundin, gaman að heyra af ævintýrum frá fjarlægum slóðum.

 

Ég get ekki betur séð en að trén dansi enn hraðar og jafnvel með kómískum sveigjum og glettni. Þetta hefur verið skemmtileg saga hjá mávunum.

 

Það er bjart og allt er baðað fögru hlýju brosandi Ljósi.

 

Krútt systkin

Smá krúttsaga fyrir svefninn. Eins hjá öllum góðum "systkinum" er það stóra systir sem stjórnar... Dúfa er engin undantekning þegar kemur að Magna litla bróður.

 

 

Dúfa og Magni sátu saman að horfa á sjónvarpið. 

 

 

Þegar myndin var búin sagði Dúfa stórasystir: "Jæja, Magni litli, nú þarft þú að fara að sofa".   Já, en ég er ekkert syfjaður", sagði Magni litli.

 

 "Svona, svona" sagði Dúfa stórasystir "og þvo sér á bakvið eyrun".  "Æji, ég get alveg gert´etta sjálfur".

 

"Svona og undir handarkrikana" , "Oooohhh ég er alveg hreinn" tuðar Magni.

"Ok, nú er ég orðinn hreinn", segir Magni  "... annars er þetta nú bara notó"

"Og svo góða nótt krúttið mitt" "Góða nótt stóra systir ... knúsí knús og sofðu vel"

"Ah hvað maður er hreinn og fínn núna, og alveg tilbúinn að fara að sofa"

"Hann Magni litli er sko heppin að eiga svona duglega stóru systur"

Góða nótt og dreymi ykkur fallega

Leikfélag Hafnarfjarðar frumsýnir "Barnið"

Ég var að koma úr litla leikhúsi Leikfélags Hafnarfjarðar í gamla Lækjarskólahúsinu. Það var frumsýning á leikritinu "Barnið" ("The play about the baby" ) eftir Edward Albee.  Algjörlega frábær sýning!! Leikurinn er frábær, leikstjórnin snilld, leikmynd og búningar ótrúlega einfalt og effektivt.

ok, ok, ég er smá hlutdræg (Lárus eiginmaðurinn leikstýrir ...) en samt, alveg frábær uppsetning!, óvenjulegt, absurd og skilur mann eftir með fuuuuuulllt af pælingum og það er svo gott.

Metnaðurinn í þessu litla leikfélagi er magnaður og tilraunastarfsemin sem þarna hefur farið fram síðustu ár,væri hinum stærri leikhúsum til eftirbreytni Það sem þeim tekst að gera með lítinn pening og lítið leikhús, það er ótrúlegt. Leikfélag Hafnarfjarðar geymir mikinn fjársjóð sem vert væri að fleiri fengju að sjá. Lárus minn og þið öll sem standið að félaginu, þetta er bara snilld! Til hamingju!

 

Í dag fórum við Lárus í okkar árlegu ferð út á Álftanes að "leita að vorinu". Við fundum mjög ákveðnar vísbendingar um að vorið er að koma!!! Farfuglarnir, farfuglarnir, þeir koma með vorið að sunnan, og í dag voru þeir mættir á Álftanesið

Lárus í fjörugöngu með Dúfuna, gengur á móts við ljósið.

Farfuglarnir eru að mæta hver á fætur öðrum! Besti tími ársins!!

Margæsir að matast og hvílast á miðri leið yfir Atlantshafið. Yndislegt að sjá þessa fallegu fugla mæta hundruðum saman á Álftanesið á hverju ári. Þá, semsagt NÚNA er vorið að koma!

Margæsirnar í nærmynd við Hliðsnesfjöru.

Keilir, fallega fjallið okkar, útvörður í vestur.  Krummi situr þarna á steini í fjörunni og hafði mikið að segja... eins og venjulega.

Til hamingju Lalli!!!

 

Sólskinsdagur

Mér var bent á það um daginn að ég setti næstum eingöngu myndir af fjórfættu fjölskyldumeðlimunum hérna inn, eins og ég ætti bara ekki tvífætta fjölskyldu líka! Svo nú ætla ég að bæta aðeins úr því. Ég nefnilega á svo dásamleg börn að það er eiginlega skandall að ég skyldi ekki monta mig af þeim fyrr

Yngsti sonur minn á afmæli í dag 18 ára!! Til hamingju yndislegi stóri dásamlegi fullorðni drengurinn minn!! Þar sem hann er frekar lítið fyrir myndatökur og myndsýningar af sér, set ég mynd af hundinum hans í staðinn.... þetta er semsagt Punktur Ástráðsson

Það er svona með sumar stjörnur, þeir hafa "stand-ins" í myndatökum sko

En hér eru myndir af hinum tveimur börnunum mínum og þeirra fylgikrúttum. 

Elsti sonurinn, frumburðurinn minn hann Ragnar og Anna kærastan hans á leið í fermingarveislu   

 Og "Litla familían" mín af neðri hæðinni að koma úr fermingarveislu. Dótturdóttir mín Embla Sól að syngja "góðan daginn, daginn, daginn..." og pota í nefið á mömmu sín. Pabbi hennar, hann Smári og Sirrý Margrét dóttir mín. 

Í dag eru öll börnin mín uppkomin, það er visst skref að ganga í gegnum, eins og fyrsti skóladagur, fyrsta ferming, síðasta fermingin. Og nú eru þau öll fullorðin..... er ég þá orðin gömul ... ? Það er ágætt, mér líst vel á að vera "gömul". Það er yndisleg Guðsgjöf að fá að "eiga" svona góð og dásamleg börn og tengdabörn og yndislegt barnabarn. Öll í nánum samskiptum við okkur og hvert annað. Ég held það sé ekki hægt að hugsa sér betri lífsgæði. 

Góður Guð, takk fyrir gott líf   Mér finnst ég dekruð af Himnaföðurnum.

Ég spyr og Náttúran svarar...

Í kvöld sest sólin kyrrlát og hljóð í rósbleika skýjarönd. Fegurð himinsins fær mig til að hugsa um allt sem er í gangi í huga mér þessa dagana, það er hreint ekki svona kyrrlátt þar. Því það er margt spennandi, ógnvekjandi, jákvætt, kvíðvænlegt, fjörugt og skemmtilegt sem fer þar um.

Stundum, eins og núna, veit ég ekki hvort ég á að stökkva eða staldra við. Draumarnir kalla en Óvissan hikar og ég veit ekkert á hvort þeirra ég á að hlusta. Þá lít ég upp í fallegan himininn og spyr hvað ég eigi að gera. Það leið ekki á löngu þar til þeir mættu til mín bræðurnir Huginn og Muninn og báru mér skilaboð ...

 

"Staldraðu við", sagði annar þeirra. "Tíminn er ekki alveg kominn."

Stuttu seinna sagði hinn: "Stökktu!!!" ..... 

?!?

... og hvað geri ég? Fer í flækju, nema hvað. Hvernig á ég að vita hvor er hvað, hvor þeirra hefur rétt fyrir sér? Hvað gerir maður við svona svör?! Þolinmæðin týnist og óþreyjan tekur við...

... en áður en ég tapa ró minni algjörlega, ákveð ég að leita eftir nánari svörum. Ég fer ég út í garð og ræði við trjákonuna vitru sem nær frá jörðu til himins. Ég sit hjá henni og loka augunum, anda með trénu, alla leið djúpt ofan í jörðu með rótunum hennar og hátt upp til himins með greinum hennar. Hugur minn róast og ég finn að ryþminn í trénu, himninum, jörðinni og mér er hinn sami. Það er ákveðinn hljóður taktur sem fyllir mig friði. Eftir nokkra stund í sátt við Lífið og umhverfið í  einingu og ryþma hamingjunnar veiti ég hjarta mínu athygli. Þar er að myndast svar, fyrst óljóst en síðan smátt og smátt skýrar og loks ákveðið: "Hrafnarnir hafa báðir rétt fyrir sér, þeir eru bara ekki að tala um sama tíma. Fyrst þarf ég að staldra við, tíminn er ekki alveg kominn fyrir drauminn minn. Það þarf aðeins meiri undirbúning og jarðvegsvinnu. En áður en langt um líður verður rétti tíminn til að sleppa sér yfir áhyggjurnar og ljónið í veginum og... bara stökkva!"

Eða eins og Magni litli kisustrákur segir þegar hann horfir hugsi til sólar:

"Stundum er lífið fullkomið eins og það er.....

... og engin þörf á að stökkva eitt eða neitt. Við bara njótum dagsins í dag, slökum á og leikum okkur. Þegar tími kemur til annars, þá... já, þá bara stökkvum við."

Og hann Magni litli Víkingakisi veit sko hvað hann syngur.  

 

 

 

Gamlir dagar og nýjir

Eftir erfiðan vetur, í skrokknum mínum, hef ég átt dásamlega hressar vikur undanfarið. Svo allt í einu hrinur allt aftur. Það er rok og rokið nær inn í og gegnum þennan undarlega samansetta líkama sem ég bý í. Eins og þessi mannslíkami er dásamlegur og getur boðið upp á svo margt. Maður getur fundið sólskinið á húðinni, gengið á fjöll, notið þess að horfa á fegurð lífsins með augunum, finna ilm af vorinu, klappa dýrunum sínum, snerta og tala við börnin sín og njóta þess að borða súkkulaði....    En þessi sami líkami bíður líka uppá annarskonar upplifun, verki, óþægindi, máttleysi, óstjórn,  vonleysi,.... liggja í sófanum.

Það er rok í kvöld, bæði ytra og innra. En það eru alltaf tvær hliðar á lífinu. Rok gerir líka hreint, það feykir burt gömlum hugsunum, gömlum verkjum og gömlum tímum. Um leið og rokið er farið, kemur logn með pláss fyrir nýja tíma ... já og kannski nýja verki, en þeir eru þá allavega nýrri en hinir

Nú er tími til kominn að leggja sig til morguns. Á morgun kemur nýr dagur, einum degi nær vorinu. Fyrir svefninn ætla ég að minna mig á hvað kalt rok og dimmt, getur verið fallegt á litinn. S.l. haust, byrjaði ég að sauma mynd af haustinu í Hellisgerði. Hún er hér, saumuð en óstrekkt og ekki alveg í fókus en kannski alveg nóg í bili

Það er gott að minna sig á að það er gaman á öllum árstímum, líka öllum "árstímum" innra með manni. Og þó það sé ekki alltaf bara gaman, þá er alltaf einhvern lærdóm að finna til að nýta seinna.

Góða nótt, sjáumst á nýjum degi

Hugleiðing um Lífið

Það er skrítið þetta líf, það hefur upphaf og endi og þó hvorugt. Það fer í hringi en er þó alltaf nýtt. Það er hægt að útskýra lífið með ýmsum skoðunum og kenningum og þó upplifa það engir tveir eins.

Fyrir mér er Lífið eilíft og óendanlegt en ávallt ferskt. Við getum upplifað lífið á stundum sem dimman kaldan þungan vetrardag. En svo vorar og birtir til og Lífið verður skyndilega eins og ferskur vormorgun fullur af von og fegurð. Lífið heldur alltaf áfram, þó að við skynjum það með ýmsu móti. 

Við vitum ekki hvað morgundagurinn ber í skauti sér. En það er hægt að horfa fram á við og horfa út og áfram með von í hjarta og jafnvel tilhlökkun. Það er alltaf eitthvað nýtt að sjá og Lífið heldur alltaf áfram, í einhverri mynd. Stundum skýrt og vel sjáanlegt, stundum óskýrt, jafnvel falið en Lífið er hérna og það heldur áfram.

Hvað ætli þær sjái "systurnar" þegar þær horfa fram á veginn? Ætli þær hugsi eitthvað lengra en Núið? Sjá þær það sama og við? Þær horfa ekki einu sinni í sömu átt, þó þær standi hlið við hlið.

Lífið er undarlegt fyrirbæri og stundum koma dagar þar sem gott er að setjast niður og hugleiða tilgang þess. Hvaðan kom ég? Hvar er ég stödd núna í Lífinu? Hvert er ég að fara? 

Í dag finn ég fyrst og fremst þakklæti til Lífsins. Lífið er gott. Það bíður upp á ýmislegt til að takast á við en þá tekur maður bara á því og heldur áfram.

Sólin kom upp í morgun, fuglarnir sungu og loftið fylltist fegurð. Það er nýr dagur.