Hellisgerði

Um síðustu helgi fórum við afinn, ég og Emblan litla í Hellisgerði að leika okkur. Við fengum fylgd Dúfu, Albusar, Eddu og svo Lafði Alexöndru og Völu. En þær tvær síðastnefndu fóru heim þegar byrjaði að snjóa.... Magni varð eftir heima til að gæta Jóla litla

 

Þetta er sko gaman! Kisurnar fylgjast með í fjarska og hreyfa eyrun í takt við hlátrasköllin

Við gerðum náttúrulega engla í snjóinn

 

Albus töffari þurfti alltaf að hlaupa hátt upp í hæstu trén og horfa yfir okkur hin.

Það voru miklar pælingar í sambandi við frosið vatn og "blautt vatn", snjó og vatn sem frussast úr gosbrunni. Heilmikil eðlis og efnafræði bæði fyrir barn og hund

Þessi litli garður Hellisgerði er svo dýrmætur og bíður upp á svo mörg ævintýri, allan ársins hring. Bæði fyrir þá sem heimsækja garðinn og eins fyrir íbúa hans.  En það er eitt sem fer óendanlega í taugarnar á mér, fyrirgefiði ég bara verð að koma því að..

Álfafangelsið. Það er Bonsaigarður þarna inni í þessu fangelsi í tvo mánuði á ári, opið örfáa tíma á dag. Alla restina af árinu er þetta læst eins og fangelsi utan um álfafjölskyldur sem þarna búa.

  ... kannski ráð að hafa geiturnar "mínar" þarna ....

En nóg um það, við höfðum samt gaman í þessari ferð eins og alltaf Látum ekki svona ergelsi trufla okkur of mikið of lengi.

Þær hamingjusömu "systur" sáu til þess að halda brosunum á sínum stað Þær skelltu sér upp á svið og dönsuðu aðeins fyrir okkur og sungu snjósönginn. 

Albus fylgdist af athygli með tilburðunum á sviðinu.

en stökk síðan upp í næsta tré að ærslast með Eddu systur sinni

Það var vor í lofti, þrátt fyrir snjóinn. Daufur ilmur vorvonar undir niðri

Og svo þegar heim var komið þurfti að knúsas dáldið vel

Hópknús barns og hunds og bangsa og gleðihlátur

Hugleiðing um hvað við kjósum

Þessa helgi er verið að kjósa í sæti hjá stjórnmálaflokkunum. Ég var eins og flestir, að hugleiða þetta allt saman og fékk mér göngutúr til að hugsa hlutina í samhengi. Á göngunni mætti ég þessum..

 Hann æpti af ótta! Það má stöðugt heyra í honum og fleirum slíkum ópin.

(það er hægt að ýta á myndirnar til að sjá þær stærri)

Hann hafði hlustað á marga ganga hjá og ræða ástand samfélagsins. Hann sagði að fólk hugsaði svo stutt aftur í tímann og hræðilega stutt fram í tímann. Hvað er með mannfólk? spurði hann mig. Það varð fátt um svör hjá mér, ég treysti mér ekki til að svara fyrir mannfólk. Ég sagði samt svona mér sjálfri til varnar að ég ætlaði mér að kjósa mannfólk sem bæri virðingu fyrir móður sinni, Jörðinni og öllum þeim sem á henni búa. Fólk sem hugsar til framtíðar um líf barnabarna sinna.

Ég ætla mér bara að gefa mitt atkvæði til þeirra sem hugsa lengra en í sætið sem þeir sitja á eða sækja í, í augnablikinu...

Horfðu augnablik á þetta tré. Ef þykka stóra greinin hefði vaxið áfram í þá átt sem hún stefndi, þá hefði allt tréð fallið.

Sem betur fer skipti það um skoðun á leiðinni, það valdi að vaxa upp í átt til Ljóssins og Lífsins. Þess vegna er þetta tré stórt og fallegt, ber með sér sögu sína og lifir áfram...

Það má skipta um skoðun og velja leið Lífsins.

Vá! ...

Guð minn góður, ég sit bara með tárin í augunum... einu sinni enn , yfir þessari þjóð

Andri Snær, þessi mynd á eftir að fá meira að segja mig í bíó, með fullt af tissue pökkum í vasanum...

Fyrsta sýnishorn úr Draumalandinu

Öfugu megin frammúr...?

Þær lágu saman og hvíldu sig, þvílíkt afslappaðar, Dúfan og Lafðin.

Ég horfði lengi á þær, þvílík slökun. Mig dauðlangaði bara að troða mér á milli þeirra.

En ákvað að setjast í eldhúsið og hita mér kaffi, reyna að vekja mig og hressa. Opnaði tölvuna og settist við eldhúsborðið á meðan kaffivélin mallaði. Maður verður að reyna að "gera eitthvað".

Einbeitingin var engin, aftur og aftur varð mér litið upp, þarna svaf Magni. Hverskonar bæli er þetta nú fyrir stóran kisa?! 

Þetta er karfan hans Jóla! reyndar var þetta alltaf brauðkarfa en... tímarnir breytast og hlutverkin með. 

Þessar pælingar mínar höfðu engin áhrif á Magna "litla" Víkingakisa.

Ég skil ekki alveg hvernig þetta er þægilegt en .... hann sefur og virðist líða bara mjög vel.

Ég hugsaði með mér að ég ætti kannski bara að leggja mig líka. Ég er alltof þreytt á öllum pælingunum, stóru draumunum sem eru alltof erfiðir hvort eð er.  Ég get þetta ekkert, þetta er bara rugl, ég hef ekki það sem þarf í drauminn minn, skrokkurinn leiðinlegur, mig verkjar þarna og hérna og hausinn! ... ... æ, ég fer bara að sofa og vakna kannski bara þegar vorar í Lífinu.

Ég var eiginlega alveg búin að tala mig niður í gólf, niður í dimmasta vetur þegar ég hrökk upp...

...það er kallað í mig, hátt og ákveðið! Ég lít út um gluggann á húsið sem verkamannahjónin amma mín og afi byggðu með eigin höndum, einhvern tíma snemma á síðustu öld og fengu aðstoð föður míns sem þá var aðeins smápolli.

Uppi á þaki sat...

... krummi vinur minn. Það var greinilegt að honum lá mikið á hjarta að ná sambandi við mig.

Ég sá að það þýddi ekkert annað en að hlusta...

Hann sagði mér að hugtakið "vor" væri afstætt og hefði með innri ákvörðun að gera. Ef ég ætlaði að sitja niðurlút og bíða eftir vorinu, þá kæmi það aldrei. Nei, ég yrði að líta upp og finna "vorið" sjálf. Já, láta sjálf birta til innra með mér, finna Ljósið aftur, finna vonina, Lífið, birtuna og vorið og...... 

Magni gaf allt í einu frá sér ótrúlega undarlegt "Mjálmkvakvofftíst" og stökk upp í gluggann!

 

Hann horfði einbeittur, mjög einbeittur upp og "talaði og talaði" við einhvern...

... er hann orðinn ruglaður, hugsaði ég.

Þarna hékk hann á klónum og næstum dottinn út. Hva? ... þá sá ég hvað það var...

... hann hafði séð flugu. Og hann ætlaði sko ekki að láta fyrstu flugu vorsins sleppa.

 Flugan flaug út um gluggann, slapp undan þessu undarlega "tali" kattarins. En kisi stökk á eftir henni og endasentist niður garðinn, stökkvandi og hoppandi. Greinilega mjög glaður.

Í því sé ég krumma fljúga burt og krunka eins og til að segja: "Ég sagði þér að vorið kæmi um leið og þú hugsaðir það."

 

 

 

Raddir englanna

Sól ...

 

"Sól, sól skín á mig, ský, ský burt með þig, láttu sólina gleðja þig, sól, sól skín á mig"

...

Hugsanir án orða...

 

 

Leiðin ...

 Hvert liggur leiðin? 

 

 

Það er aðeins um eitt að gera: spyrja hjartað og leggja svo af stað.

Athuga málið af eigin raun.

Feta varlega en ákveðið, láta Ljósið vísa Veginn

"Sjá hvað við sjáum" eins og afi minn sagði

 

 

Vonarglæta

Jafnvel á dimmasta himni finnst vonarglæta.

Horfa á Ljósið, 

taka það inn,

skoða litbrigðin, 

dást að fegurð Náttúrunnar

og fjölbreytileika hennar.

 

Finna Ljósið

og ganga til móts við það.

Stoppa og horfa,

sjá fegurðina í litbrigðum Ljóssins. 

 

Hlusta á þögnina,

sem fylgir,

í henni felst djúpur innri Friður

og hinn mikli sannleikur,

hinn mikli sköpunarkraftur.

 

Í þögninni felst fortíðin,

nútíðin

og framtíðin. 

 

Við ráðum ferðinni,

ætlum við ekki örugglega

að velja leið

eilífrar sköpunar,

fegurðar og friðar

?