Afi er kominn heim!

 

Nú er hann Lárus kominn heim til familíunnar tví- og ferfættrar og þvílík hamingja. Hér dönsuðu hundar og söng lítið barn og kisur laumuðu sér undir hendina til að fá klapp og lögðust í rúmið í hæfilegri fjarlægð til að fylgjast með. Við hin sem erum svo "dönnuð" brostum allan hringinn og gerum enn

Hann fær heimahjúkrun með lyf þrisvar á dag næstu vikuna og svo æfingar áfram. Þetta tekur einhverjar vikur en við höfum nægan tíma. Það er ekkert svo áríðandi að ekki getið beðið betri heilsu.  

 

Hér er svo ein af rósunum okkar í garðinum. Hún stóð, brosti sínu fegursta og nýtur dagsins. Ég náði svo nokkrum blómum inn í gær og setti í skálar og litla vasa. Hér ilmar því allt af mildum rósailm mmmmmm.....

 

Regnboginn Bifröst

Hann birtist okkur regnboginn eins og skilaboð frá Himnaföðurnum að nú færi að birta enn meira til.

 Himnafaðirinn stendur í "glugganum"og færir okkur alla þessa fallegu liti og birtu. Vonin, trúin og kærleikurinn vinnur bug á öllum regnveðrum og sólin skín í hjarta og sál.

Lárus er á fínum batavegi. Það gengur allt hægt fyrir sig og þó svo hratt og vel. Ástin mín kemur alveg heill úr þessu "ævintýri". Nú er "bara" uppbygging framundan, Grensás með endurhæfingu, vonandi að við getum flutt aftur heim sem fyrst og svo er það þolinmæðin og þrautseigjan sem gildir. Ásamt góðum slatta af húmor og kærleik

 

Lífið gefur okkur alla liti og fegurð. Það er okkar að taka við og njóta þess sem okkur er boðið. Við tökum hverjum degi eins og hann kemur og gerum það besta úr honum. Eða eins og við köllum það: "Við tökum bara Pollýönnuna á þetta"

Það er ekki hægt annað en vera eilíflega þakklátur að fá annað tækifæri. Fá manninn minn til baka, það var ekki alltaf augljóst til að byrja með. Og að fá hann Lárus minn alveg heilan, allan eins og hann er, það er Guðsgjöf sem við munum seint fá þakkað að fullu. Hér á bæ er maður "á takkinu" allan daginn.   

Bestu kveðjur af "Borgó"

Ragga og Lalli 

Ljós og myrkur takast á

Stundum er eins og Lífið sé að athuga hvað við þolum.

Lífsins ólgu sjór getur gert sig erfiðan viðureignar. Háar öldur skella á okkur af þunga og brim heldur okkur frá opnu hafinu.  

 

 

Við reynum að finna leið út, er ekki örugglega einhver leið? Hvert er hægt að fara? Er allt bara sandur og auðn? Í leitinni er auðvelt að hlaupa í hringi, allt virðist tapað og einmanalegt...

... en einmitt þá er gott að standa kyrr, hlusta á Lífið, horfa á litlu brosin í auðninni. Þessi litlu bros í sandinum segja meira en þau líta út fyrir. Þau gefa von um að sandurinn breytist í gróðurvin. Það byrjar allt með einu litlu brosi sem gefur af sér fleiri og svo fleiri...

Sumir dagar eru dekkri en aðrir, skýin liggja þung á fjöllunum, það er eins og þau geti þrýst fjöllunum niður. Ský sem eru samansett úr ótal pínulitlum dropum, mynda stór og þung ský. Tröllin og jafnvel hinir stærstu víkingar leggjast undan hinni minnstu veiru.

En þegar allt virðist of dimmt er gott að stoppa og muna...

... og lyfta sér upp í huganum. Horfa vel og sjá að það er birta ofar hinum þungu skýjum. Og fyrir rest mun Ljósið feykja skýjunum frá og skína á okkur sem aldrei fyrr.

Vonin og trúin á Ljósið fyrir ofan og ljósið hið innra, kærleikann og bænina gefur kjark og kraft til að berjast.  

Og fyrr en varir hvílum við í örygginu heima.

Elsku bloggvinir, þið sem farið með bænir, hverrar trúar sem þið eruð, má ég biðja ykkur að senda ljós á hann Lárus minn, eiginmann til 25 ára. Hann liggur mikið veikur af heilabólgu á spítala en er á hægum batavegi.

Kærar þakkir og ljós til ykkar.  

 

Kisuhundaknús

Nú er kominn tími á smá kisuhundaknúsumyndir er það ekki?

Það var aldrei meiningin hjá mér að halda þessum kettlingi eftir úr síðasta goti en ómæGod, hann Magni litli Víkingakisi sá til þess að enginn á heimilinu gat látið hann frá sér. (og hvað munar svosem um einn í viðbót....?)

Þau eru óaðskiljanleg Magni og Dúfa, næstum jafngömul, verða eins árs í haust.

Þau hasast og gamnislást þannig að í fyrstu hélt maður í sér andanum af hræðslu yfir að einhver meiddi sig, stöðugt að "úa og æ passaðu þig...." en þau hafa kennt hvort öðru hvað má og hvað má ekki.

Ég vildi að ég gæti sett hljóð með, hann malar ekkert smá hátt þessi litli kisi!

 

Oh, þau eru bara krúttust finnst ykkur það ekki?

Og svo er hér ein mynd af okkur "mæðgum" algjörlega hamingjusamar í okkar rétta umhverfi, umvafðar vinum okkar í hlíðinni fögru.

Góða helgi og gangið hægt um gleðinnar dyr hvar sem þið verðið þessa fallegu gleðihelgi sem framundan er.  

 

Innilegar hamingjuóskir Ómar!

Hjartanlegar hamingjuóskir !! Þú ert hetjan okkar og sá einlægasti baráttumaður sem þessi þjóð hefur átt. Bara að þessi þrjóska þjóð gæti hlustað betur...

Bestu baráttukveðjur, náttúruvættirnir standa með þér Ómar

Ómar Ragnarsson verðlaunaður