RagJo.is

4.9.2009 | 14:58

Smásaga um litla stúlku ...

Stúlkan gekk glöð og áhyggjulaus út í lífið.

Hún fann sér gönguleið og fylgdi þeirri leið óhikað. Það voru bæði skuggar og ljós á leiðinni, eins og gengur. Stundum meiri skuggar en henni þótti þægilegt og þar kom að hún fann að vegurinn fór ýmsar óvæntar beygjur og þrengdist mjög.

Eftir dágóða stund á þrönga veginum kom kröpp beygja og í ljós komu tröppur sem leiddu hana upp á við. Stúlkan sá að það var bjart þarna framundan svo hún gekk af stað, hægt og varlega. Þessar tröppur voru ekkert auðveldar, svolítið há þrep og það var þröngt og hátt til beggja hliða.

"Amma mín, ég passa mig vel" kallaði stúlkan. Já, það er nú eins gott að vanda sig og fylgjast vel með veginum. Það er of auðvelt að týna honum í háu grasinu og skuggunum af umhverfinu sem leggjast þvert yfir þrepin.

Rétt utan við veginn eru ýmsir dimmir skuggar og í þeim er ... ja, hvað er þetta!?

Úff!! eins gott að veita þessu ekki of mikla athygli, því svona ófreskjur stækka og magnast við hvert áhorf og athygli! Stúlkan heyrði óminn af ömmurödd úr fjarska, kalla: "Ekki tala við þetta, þá getur það sogað þig til sín ....!"

"Ég horfði bara á ljósið amma og vandaði mig í tröppunum, þá komst ég alla leið!"sagði litla stúlkan ánægð.

Þegar upp var komið, staldraði hún við og horfði til baka á farinn veg. Hún rifjaði upp með sjálfri sér hvert vegir hennar höfðu legið og hvað hún hafði séð og gert á ferð sinni. En síðan sneri hún sér við aftur, glöð í bragði og hélt áfram för sinni.

Vá, hvað allt er bjart og stórt og fallegt hérna uppi.

Hér er sko hægt að dansa og syngja sögur!

Hún lék sér lengi vel og naut þess að vera til. Hún spann sögur og söng og dans og leyfði öllum að njóta með sér. Náttúran öll tók undir með henni; trén dilluðu sér í hægum takti, fuglarnir tóku undir í söngnum, kisurnar og verurnar í klettunum fylgdust með af athygli.