Vorið er komið...

 Ég sá það í gær og ég sé það í dag. Það breytir engu þó að kólni eða blási, það er samt komið vor.

 

Í vorinu er gott að setjast niður, láta nýja ferska vinda blása um hugann. Hreinsa út vetrardrungann og hleypa inn nýjum straumum. Teygja sig til himins og breiða út faðminn á móti sólinni, hlýju og nýrri byrjun. Hrista vængina, teygja þá og stilla fyrir hið andlega flug vorsins. Það eru tímamót, vorið er nýtt upphaf.

Skaparinn er af miklum krafti að vekja Móður jörð til lífsins eftir svefn og hvíld vetrarins, hér á norðurhveli. Á hverjum degi má sjá ummerki sköpunar, hinnar stöðugu sköpunar lífsins. Blómálfar, trjáverur, englar og aðrir vættir á fleygiferð, syngjandi vorsöngva í kór með hinum nýkomnu fuglum norræna sumarsins. Þessir yndislegu fuglar sem leggja á sig langa ferð til að vera með okkur á hinum löngu björtu sumardögum.

Vor..... vor er svo magnað orð. Það felur í sér svo margt, þetta litla orð. Ný byrjun, von, loforð um bjartari tíma, söng, liti, hlýju, fjölbreytileika, fegurð og Líf.

Já það er komið vor. Vor í Náttúrunni, vor í hjarta og huga, vor í sálinni, já, það er komið vor. 

Athugasemdir

[Linda litla, 22.4.2008 kl. 16:11]

Já vorið er svo sannarlega komið og það er yndislegt.